X Zaufać przyszłości - Dwa płomienie.

17 kwietnia 2009

Ogłoszenia parafialne xP
Po pierwsze - pojawił się kolejny bohater, mam nadzieję, że nadążycie z akcją. xP
Po drugie trochę ruszyło i jest ostrzejsza scenka ^^'
Po trzecie...notka w poniedziałek chyba się nie pojawi, niestety. Czeka mnie dramatycznie przeżycie w fotelu...dentystycznym i nie wiem czy wyjdę z tego cało xD Niemniej... jeżeli będę w stanie, dodam tą poniedziałkową notkę, w niedzielę wieczorem, lub o równej dwunastej tak, by jednak, gdy przyjdziecie ze szkoły (czy pracy noo xD) mieć już co czytać. To chyba tyle ;)
Dziękuję za komentarze i zapraszam do czytania.

Gdy zbliżali się do szkoły, podeszły do nich trzy dziewczyny, koleżanki blondyneczki.

- Luni chan. – przekrzykiwały się. – One już tutaj są! Podobno dołączył do nich jakiś chłopak. – ucichły, widząc jej bladą twarzyczkę.

W tej samej chwili, w ich kierunku, zaczęły zbliżać się trzy postacie.

- Cześć Lunitari. Masz coś dla nas? – zapytała jedna z nowo przybyłych, czarnowłosa dziewczyna.

- Ja...ja. – spojrzała na brata i poczuła się pewniej. – Nic wam już nie dam!

Ayano zmarszczyła czoło.

- O co tu chodzi?

- Ona pobiera opłatę od Luni, ale nie wiemy czemu i za co. – wyjaśniły koleżanki.

Shinta bacznie obserwował chłopca, który przyszedł razem z dwoma dziewczynami.

- Wiesz po co? – nieznajomy, wyglądający na osiemnastoletniego ucznia, zwrócił się do szatyna. – Żeby opłacić ciebie.

- Saichi! Co z ciebie wyrosło? – warknął Hajime. – To syn Uchikiego.

Meijin zesztywniał.

Dwie pomocnice, starsze od jego siostry, zaczęły szarpać Lunitari. Yokami szybko się z nimi rozprawiła, uprzejmie pozwalając im przywitać się z ziemią, po której stąpały.

Saichi spojrzał na nie chłodno. Po chwili przeniósł wzrok na Shintę.

- Ty i tak będziesz jego. – uśmiechnął się w taki sposób, iż przez całe ciało niebieskookiego, przeszedł nieprzyjemny dreszcz. – I to w bardzo krótkim czasie.

*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*

Mimo tych gróźb, nic takiego nie zaszło w ciągu dwóch miesięcy. Luni była spokojna, gdyż starsze dziewczyny, które Ayano skutecznie postraszyła, nie mały ochoty na powtórkę z rozrywki.

Nadeszły wakacje.

Yokami wraz z przyjacielem wybrała się do swojej babci nad morze. Bardzo miele spędzili tam czas. Nareszcie mieli spokój i ciszę. Razem z nimi pojechały dwie przyjaciółki Ayano, Karen i Misao. Chłopiec, chociaż przez ten krótki okres czasu, mógł uwolnić się od problemów i zmartwień. Jednak nic dobrego nie trwa wiecznie. Dni szkolne przeważnie ciągnęły się w nieskończoność, a wakacje minęły jak z bicza strzelił. Zaczął się nowy rok szkolny.

*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*

W drugim tygodniu nauki nauczyciel muzyki powiadomił szkolny zespól o wydaniu płyty, która była opracowywana już przed wakacjami. Teraz pozostała tylko kwestia okładki. W sali gimnastycznej zebrała się cała ekipa.

- Słuchajcie. Mam taki plan. Jako, że zespół ma swą nazwę „Dwa płomienie”, to pomyślałem, by na pierwszym planie był Shinta z Hajime, którzy leżą w odpiętych, prawie, że zdjętych koszulach, a za nimi w tle, reszta zespołu. Tylko niech Ayano będzie lekko z przodu. Całość na czarnym tle, a z boku dwa ogniki. Dziewczyny na to lecą. – uśmiechnął się szeroko nauczyciel.

Meijin zamarł w pół kroku. Spojrzał na blondyna, który wyglądał na obojętnego. Czarne myśli rozwiała mu Yokami, która podbiegła do niego.

- Będziesz miał szansę na zdradzenie mnie. – szepnęła rozbawiona. Wpatrywała się w coraz bledszą twarz przyjaciela i parsknęła śmiechem.

- Ustawcie się! – krzyknął muzyk.

Cały zespół stanął z tyłu. Wokaliści, oprócz czarnowłosej, odpięli i rozsunęli na boki swoje bluzki.

Shinta położył się na plecach, opierając się łokciami o parkiet. Tuż obok niego, podpierał się prawą ręką Yasuda.

- Lepiej będzie na scenie. – zauważyła Karen.

Po chwili ponownie się ustawili. Blondyn przysunął się blisko do Meijina, przylegając do niego bokiem.

- Chłopcy, pokażcie ten ogień. – powiedział nauczyciel, robiąc zdjęcia.

Haji spojrzał w oczy kolegi. Lewą ręką gładził jego tors. Zimne opuszki palców rozbudziły gorące ciało szatyna. Po kręgosłupie Shinty przebiegł przyjemny dreszcz.

Blondyn pochylił się nad nim.

- Daj... – szepnął Meijin, przymykając zamglone oczy.

Zielonooki uśmiechnął się tryumfująco. Przylgnął do ust chłopca i namiętnie je pocałował. Zespół był w szoku, tak samo jak nauczyciel, lecz nie przestawał robić zdjęć. Dał znać grupce osób, by wyglądała na niezainteresowaną, gdyż na zdjęciach, a później okładkach płyt, ich miny mogłyby wydać się co najmniej dziwne.

Hajime pieścił ciało szatyna, zjeżdżając ręką coraz niżej. Usiadł i wplótł palce we włosy kolegi, zaciskając na nich pięść. Po chwili delikatnie pogłaskał jego męskość. Shinta wygiął się i rozchylił usta, wpuszczając do środka język Yasudy. Ten z kolei rozpiął jego zamek od spodni i wsunął ostrożnie lewą rękę pod materiał, docierając do gładkiej skóry. Czuł jak członek Shinty twardnieje. Wykonał kilka ruchów rękę w górę i w dół, pobudzając chłopca. 

Ayano stała z otwartą buzią. Przypomniała sobie o swojej roli i wybiegła z sali z płaczem, niczym prawdziwa aktorka.

W tym samym czasie jej przyjaciel westchnął głośno.

Nauczyciel podbiegł do wokalistów i odciągnął Hajime od pół przytomnego z emocji szatyna. Ten jednak wyrwał się, zeskoczył ze sceny i podszedł do Meijina, pochylając się nad nim.

- Nie podobam ci się? Nie lubisz mnie? – szydził ze słów niebieskookiego, który kiedyś mu je powiedział.

Shinta uśmiechnął się. Powoli jego oddech stabilizował się, lecz on ciągle leżał zmęczony.

- Nic ci się nie stało? – zapytał z drżącym głosem nauczyciel muzyki.

Szatyn zaśmiał się krótko, wskazując na mokre w okolicach rozporka, spodnie.

- Oj stało.

Hajime podstawił do ust chłopca, oblepione białą cieczą palce, które on łapczywie oblizał.

Blondyn zamruczał i ponownie zatopił się w ustach niebieskookiego.

- Nawet nie zauważyłeś, jak ta twoja dziewczyna wybiegła z sali. – parsknął, gdy oderwał się od kolegi.

Mei momentalnie się ocknął. Teraz to on musiał odegrać swoją część.

- Ayano! – krzyknął. Spojrzał przepraszająco na Yasudę i wybiegł z pomieszczenia.

W oczach zielonookiego pojawiły się iskierki wściekłości. Wyszedł za szatynem.

*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*

- Ayano! Ayano! – Shinta wbiegł do łazienki. Nie przejmował się, że mogą go nakryć, iż podgląda dziewczyny w damskim WC. Przyjaciółka stała do niego tyłem, więc podszedł do niej. – Świetnie się spisałaś. – poklepał ją po ramieniu.

Yokami odsunęła się od niego, więc zdziwiony chłopiec, odwrócił ją do siebie.

- Aya... dlaczego płaczesz? Już nie musisz. Wszystko się udało. – uśmiechnął się promiennie.

- Ja dopiero teraz zrozumiałam. – załkała.

- Co takiego?

- Że... – zacięła się. – że ja cię kocham. – rozszlochała się.

Shinta oparł się o umywalkę, smutniejąc.

- Przepraszam. To ja cię w to wciągnąłem i przez to się zaangażowałaś. – szepnął.

- Nie! – wychrypiała. – To dzięki temu przestawieniu, wreszcie rozszyfrowałam moje uczucia. – drżała.

- Nie chciałem cię skrzywdzić. Wiesz, że tak jest. Pragnę kogoś innego, ale boję się, że to co było kiedyś, znów się powtórzy. – spojrzał na nią czule. – Wybacz, że możemy być tylko przyjaciółmi. – przygarnął ją do siebie.

- Chciałabym powiedzieć, że jako twa przyjaciółka, ciągle będę przy tobie cierpieć, bo spędzamy ze sobą dużo czasu, lecz nie potrafię. Będę cię bronić przed Aokim. To jestem w stanie ci obiecać i wiedz, że możesz na mnie liczyć. Zawsze będę cię kochać. – uśmiechnęła się przez łzy.

Drzwi łazienki nieznacznie się poruszyły.

- Wybaczysz mi Ayano? – zmierzwił jej włosy.

- Jeżeli zmienisz spodnie. – zachichotała.

Chłopiec zarumienił się.

- Oh – pisnął. – A ty przestań płakać. Robisz się miękka, posiadaczko czarnego pasa. Pokonam cię jednym ciosem. – pokazał jej palec wskazujący.

- Doprawdy? – przymrużyła oczy i wskoczyła na niego.

- Ayano, nie łaskotaj! – śmiał się głośno. Nagle zauważył ,że ktoś stoi obok drzwi. – H-Hajime!

Chłopiec posłał mu wściekłe spojrzenie.

- Nie baw się moimi uczuciami. Już raz ci na to pozwoliłem.Teraz spodziewaj się konsekwencji. – warknął i wyszedł, trzaskając drzwiami.

Meijin wyciągnął rękę w jego stronę.

- Shinta. – szepnęła przerażona Yokami, ale on jej nie słyszał. Stał pogrążony w myślach. Myślach, które owijały go swoimi mackami, powodując zagłębienie się w szarości, jaka go owładnęła.

Akemi (13:04)