VI Zaufać przyszłości - Kłamstewko.

03 kwietnia 2009

Notka ciut dłuższa ;) Dalej znajduje się link do piosenki.. który mniej więcej pasuje do dalszej akcji, mimo iż chodziło mi tylko o pokazanie tego kawałka, byście wiedzieli z czym to się je XD Bynajmniej...zobaczycie xD Dziękuję za komentarze ^^ Miłego czytania xD 

Shinta początkowo nie chciał iść do szkoły. Ciągle myślał o wczorajszym dniu i pocałunku.

Jednak, gdy przypomniało mu się, że ma eliminacje do zespołu muzycznego, jęknął i zwlókł się z łóżka.

*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*

Wszedł do klasy. Ayano pomachała do niego ręką.

- Hej! – pocałowała go w czoło. – Czemu nie było Cię w „naszym” autobusie?

Chłopiec oparł się o ławkę.

- Trochę zaspałem. – uśmiechnął się lekko.

Zauważył, że dziewczyny z jego klasy, patrzą na niego, a po chwili chichoczą zawzięcie. Grupka chłopców podeszła do niego.

- Co tam masz na szyi? – drwili.

Mei zdębiał. Przypomniał sobie o malince, którą zrobił mu Hajime.

- Szybki jesteś. W niecałe dwa tygodnie, zdobyłeś jakąś laskę.

Szatyn cofnął się o krok. Zauważył, że koledzy otoczyli go.

- Albo chłopaka. – wytykali go palcami.

Przez załzawione oczy, dostrzegł, jak ktoś ich rozpycha.

Yasuda objął go ramieniem i spojrzał groźnie po uczniach.

- Co to ma być? – warknął niczym rasowy wilczur.

Tamci uspokoili się, lecz jeden z nich wystąpił do przodu.

- Pośmiać się nie można? Dlaczego go tak bronisz? – spojrzał podejrzliwie na blondyna. – Może to twoje dzieło? – zaśmiał się.

Shinta nie mógł tego słuchać. Odepchnął zielonookiego i uciekł z sali.

Koledzy zagwizdali przeciągle.

Hajime wybiegł za nim.

- Czekaj! – krzyczał, co przynosiło odwrotny skutek, gdyż tamten przyspieszył.

Praktycznie razem wbiegli do toalety. Wyższy zagrodził drogę szatynowi.

- Co ty robisz? Dajesz sobą pomiatać? – naskoczył na niego.

- Gdybyś mi tego nie zrobił, to nic by się nie stało. – wskazał na lekko siny ślad.

- Tu nie chodzi o to, czy całowałem cię, czy też nie! To w tej, czy innej sprawie, prędzej czy później, dasz się wykorzystać. Walcz o swoje! Przecież wiem, jaki jesteś. – powiedział nieco łagodniej.

- Skąd możesz to wiedzieć! – popatrzył na niego z niechęcią.

Tamten uśmiechnął się perfidnie.

- Pytałem, to tu to tak. Mam wielu znajomych. – Shintę zatkało.

- Jak śmiesz! – ryknął na całe gardło. – Kto ci na to poz..

- Martwiłem się o ciebie. – szepnął nagle Yasuda. Patrzył w bok.

Maijin już nie raz doświadczał nagłych zmian nastroju blondyna.

Teraz, gdy dotarły do niego jego słowa, całkowicie ogłupiał.

- C-Co? – jęknął.

- Martwiłem się. Tak wiele przeszedłeś. – przeczesał ręką włosy.

Shinta wyglądał, jakby z czymś się zmagał. Podszedł do niego i położył mu dłoń na ramieniu.

- Proszę, zapomnij. – mówiły jego usta, a dusza krzyczała.

Hajime gwałtownie się obrócił.

- Nie! Nie zgadzam się. Nie rób mi tego. Przecież wiesz, że tego nie zrobię, nie mógłbym!

- Daj... – szepnął szatyn.

Yasuda poczuł się lekko skołowany.

- Daj... – powtórzył Mei.

Po chwili poczuł na swych ustach, gorące wargi kolegi. Całowali się długo. Gdy odsunęli się od siebie, młodszy chłopiec spojrzał żałośnie na kociookiego.

- A teraz proszę, błagam. Zapomnij! – wiedział, że to nic nie da. Przełknął ślinę i przybrał na twarz maskę obojętności. – Nie chcę cię. Po co mi ktoś, kogo nie lubię? Kto mi się nie podoba. W dodatku za dużo musiałeś sobie pomyśleć. Mam kogoś. – wyrzucił, czując bolesne ukłucie w okolicy serca.

Tymczasem blondyn poczuł się, jakby dostał obuchem w głowę.

- Nie wierzę w ani jedno twoje słowo. – wydukał, nieco ochłonąwszy.

- Rób jak chcesz. – parsknął tamten.

- To kto jest twoim partnerem? – zapytał chłodno.

Nagle drzwi otworzyły się i stanęła w nich Ayano.

- Mei co z tobą? – zapytała zmęczona. – Wszędzie cię szukałam.

Przyjaciel podszedł do niej i objął ją ramieniem.

- Stoi tu przed tobą. – zwrócił się do Yasudy, po czym pocałował ją w szyję i wyszedł z toalety.

Dziewczyna stała, w osłupieniu patrząc na zszokowanego chłopca.

- Co się stało?

Nie odpowiedział. Zamiast tego odwrócił się do lustra.

Postanowiła mu nie przeszkadzać, więc cichcem wycofała się i wróciła do klasy.

*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*

Tuż przed dzwonkiem, zjawił się Hajime. Z pięści kapała mu krew.

Chłopcy klasowi, a było ich osiemnastu, podbiegli do niego.

Eichi zauważył, że Shinta nieporuszony siedzi w swej ławce.

- Nie ciekawi cię, co sobie zrobił Haji?

- Niby czemu miałoby mnie ciekawić? – ziewnął szatyn.

- Nie wiem... lubiliście się. – zdziwił się Kazu. – Mógłbyś okazać trochę zainteresowania.

Chłopiec spojrzał na niego z ukosa. Po chwili wychylił się z ławki.

- Ej! Młotku! Co żeś zdewastował? – zaśmiał się ironicznie.

- Gówno cię to obchodzi! – warknął blondyn.

Niebieskooki skrzywił się i spojrzał na Eichiego.

- No widzisz? Taki z niego kolega. – mruknął.

Rdzawe kosmyki, z przebłyskami czerwieni, poruszyły się w geście zaprzeczenia.

- Nie mam pojęcia, co się między wami stało, ale mam nadzieję, że to się zmieni.

Jego rozmówca wzruszył ramionami.

Do klasy wszedł jakiś nauczyciel.

- Słuchajcie. Ci, którzy chcą wziąć udział w przesłuchaniu do zespołu, chodźcie ze mną. – jego osoba, ucięła na jakiś czas rozmowę szatyna i Kazuhiko.

*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*

http://www.youtube.com/watch?v=3lWdZmn_nR0&feature=related

W sali było piętnaście osób, z czego pięć dziewcząt starało się o wokal, pięciu chłopców o gitarę, dwoje o bas i troje o keyboard. Nikt z płci męskiej nie miał zamiaru śpiewać.

- Podzielimy was na grupy, lecz ze śpiewu zapytam wszystkich. – wyjaśnił nauczyciel muzyki. – Najpierw proszę dziewczyny.

Po kilku minutach Ayano i jej dwie koleżanki, piszczały z radości. Yokami była wokalistką, a one chórkiem.

Potem wybrano dwoje gitarzystów i tyleż samo basistów.

- Mamy mało czasu, więc niech klawiszowcy usiądą razem i coś zagrają.

Shinta rozsiadł się wygodnie i zerknął na dosiadających się rywali.

- Niech to szlag. – zaklął. Hajime też nie wyglądał na szczęśliwego.

- No, na co czekacie. Grajcie. – ponaglał mężczyzna. Poszło im nawet nieźle. – Brawo! – pochwalił ich. – Teraz niech wasza trójka zaśpiewa coś razem.

- Ja nie umiem. – zaoponował Meijin.

- Spróbuj, co ci szkodzi. – dopingowała go przyjaciółka.

Zdecydowali się na „Cafe Antique - Funky Fresh Days” z podziałem na role.

Gdy nadeszła kolej Shinty, Yasuda wpatrywał się w niego zielonkawymi oczami. Gdy usłyszał śpiew chłopca, zaniemówił z wrażenia.

- Jak było? – wyjąkał zawstydzony Mei. Odpowiedzią były gromkie brawa.

- Masz talent! Tak samo jak kolega, Hajime. Czujcie się od dziś pełnoprawnymi wokalistami tego zespołu. Razem będziecie niepokonani! – mówił rozemocjonowany nauczyciel.

Shinta jęknął żałośnie.

- Dajcie żyć. –pomyślał.

*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*

Szatyn podszedł do swej przyjaciółki, która stojąc na drabinie, zdejmowała dekoracje z jednej z akademii szkolnych.

- Słuchaj – chrząknął – możesz pokazać Hajime, że ci na mnie bardzo zależy? – zapytał, przeciągając wyrazy.

- Ależ nie muszę udawać. – uśmiechnęła się. – Zawsze traktowałam cię jak brata.

- Widzisz... on mnie zranił. Widziałem, jak całował się z Eichim. – kłamał, mimo to, Ayano tego nie wyczuła.

- Co!? Ja mu dam! – odgrażała się.

- Nie, nie o to chodzi. – sprostował chłopiec. – Po prostu wspieraj mnie, bądź zawsze blisko. Pocałuj mnie, jeśli masz ochotę. – mruknął zawstydzony.

Dziewczyna zmarszczyła brwi. Coś jej nie pasowało.

- Dobrze, niech ci będzie. – zgodziła się po chwili. – Jednak uważam, że powinieneś z nim... cii, idzie tutaj. – szepnęła.

Yasuda szedł wolnym krokiem z jakimś chłopakiem. Mówił mu coś do ucha, na co tamten wybuchł śmiechem. Yokami spojrzała na minę niebieskookiego. Kątem oka dostrzegła dyskretne zerkanie blondyna, na jej przyjaciela.

- Nie podoba mi się to, ale co zrobić?

Pochyliła się i pocałowała Shintę w usta. Chłopak spojrzał na nią dziwnie, a potem z wdzięcznością.

- Tak szybciej zapomnisz.

Dwójka chłopców ruszyła z miejsca. Gdy byli blisko drabiny, kociooki przez przypadek uderzył w nią. Mei zauważył w porę, że przyjaciółka spada i zdążył złapać ją w ramiona.

- Ślepy jesteś?! – fuknęła na Yasudę.

- Taa, taa, taa – mruknął tylko.

Shin wściekł się i podbiegł do kolegi.

- Co ty robisz? Chciałeś skrzywdzić Ayano? – wybuchnął.

- Uspokój się dzieciaku. – warknął Hajime.

Szatyn chciał go uderzyć, lecz chłopak złapał obydwa jego nadgarstki.

- Mówiłem ci już raz. Tylko spróbuj, a pożałujesz. – przycisnął go do siebie. – Daj? – zaśmiał się ironicznie.

Przerażony nastolatek starał się wyrwać, lecz na nic to się zdało. Yasuda wręcz przygniótł go do siebie.

- Ej! Shinta! Ktoś do ciebie! – krzyknął jeden z gitarzystów.

Na salę wszedł barczysty mężczyzna. Rozejrzał się za kimś i dostrzegł szatyna w dość dwuznacznej sytuacji. Skrzywił się.

Ucznia zamurowało.

- Tata? – zapytał. – Tata! – krzyknął, wyrywając się z uścisku.

Blondyn obserwował uważnie to wydarzenie. Dostrzegł dziką panikę w oczach Yokami.

Gdy Meijin podbiegł do swojego ojca, ten obdarzył go chłodnym spojrzeniem.

- Tato, wróci... – urwał. Potężne uderzenie z otwartej dłoni w twarz, spowodowało jego upadek.

- Nadal tkwi w tobie potwór. Jesteś bękartem! Hańbą dla mojego nazwiska. – warknął, odwrócił się i odszedł.

Członkowie zespołu patrzyli po sobie. Ayano zeskoczyła ze sceny, a której do tej pory stała z drabiną. Pędem pobiegła do przyjaciela.

- Shinta, Shinta. – szeptała, głaszcząc jego głowę. Po chwili przytuliła go mocno, co zaowocowało tym, że chłopiec się rozpłakał. – Nie płacz. Jeszcze wszystko się ułoży. – koiła go.

Akemi (13:25)