BONUS - Wyznania, koguty i Ai shiteru. (cz.3, ostatnia)

11 maja 2009

Przepraszam, że tak późno ^^ Najpierw stałam w korku i późno do domu przyjechałam, później była burza...i wyszło na to, że mi się usnęło ^^' Mam nadzieję, że się spodoba notka. Znowu nie chciało się całe dodać. Jeżeli końcówka nie zadowoli, to w "Zaufać przyszłości" za kilka notek będzie coś ciekawszego ;P Dziękuję za komentarze, życzę miłego czytania i jeszcze raz przepraszam.

    

2007-05-21 13:39:09

Musiałem zrobić sobie coś do jedzenia. Ale się rozpisałem! Dobrze...to zacznę od przerwanego wątku.

Ostrożnie położył mnie plecami na łóżku. Dłonie wędrowały sobie znaną drogą, a ja zatraciłem się w tym. Bez mojej Wiedzy ręce zaczęły odpinać zamek spodni Reity. Chłopak zamruczał. Muskał opuszkami żebra, czasem mocniej je naciskając. Drugą ręką zdjął opaskę z mojej głowy, by wpleść we włosy swoje palce i pogłębić pocałunek. Z wyczuciem pieścił moje wargi. Gdy pogładził moje podbrzusze, bardzo wrażliwe na dotyk, zajęczałem, doprowadzony do szaleństwa. Cały czas miałem przymknięte oczy, więc gdy oderwaliśmy się od siebie, uchyliłem je i bardzo szybko wytrzeźwiałem. Byłem w stroju Adama. Z tym, ze on miał, chociaż liść, a ja nie! Pocieszające było to, że i Akira prezentował się podobnie. Pocieszające? Nie miałem możliwości na głębsze rozpatrywanie tej sprawy. Blondyn liznął mnie po obojczyku, a po chwili zassał sutek. Wygiąłem się w łuk i westchnąłem z przyjemności. Schodząc niżej, całował kawałeczki mego ciała, lecz w okolicach lędźwi, język wwiercił się w punkt po lewej stronie, obok pachwiny i tam skupił swą uwagę na dłużej. Wiłem się jak piskorz.

- Reita...ah... – zacząłem poruszać biodrami. Chłopak znalazł najbardziej czułe na dotyk miejsce, które powodowało pobudzenie mnie, jak podczas stosunku. Taki zewnętrzny punkt G. – Reita, jak ty wiesz, co lubię.

Przez chwilę wszystko ustało, by nagle nos blondyna przejechał po mojej męskości. Szarpnąłem się w tył, patrząc na niego z otwartymi oczami, a on, jak gdyby nigdy nic, podciągnął się wyżej, wtulił twarz między moje nogi i nabrał powietrza.

- Cudownie pachniesz. Podnieceniem, chęcią spełnienia i niewinnością. – zarumieniłem się, lecz coś spowodowało, iż z mych ust wyrwał się krzyk. Najpierw ciepło obejmujące napęczniałą erekcję, a później palce, wślizgujące się bezwstydnie między pośladki.

- Nie, proszę. – zakwiliłem, chowając twarz w poduszkę.

Sprężyny skrzypnęły obok mnie. Taaa. Jeżeli w przyszłości mam się z kimś kochać, to, to zakichane łóżko zawiadomi o tym pół ulicy.

- Bou, popatrz na mnie, no. – powoli wyswobodziłem się z materiału. – Przepraszam. To za wcześnie, wiem, ale nie mogłem się oprzeć. Nawet nie jesteśmy ze sobą, a...

- Nie jesteśmy? – zabrzmiało jak rozczarowanie.

Przerwał w połowie zdania i uśmiechnął się ciepło.

- Ja bardzo bym chciał. – powiedział z rozbrajającą, jak u dziecka, szczerością.

- Ja też. – patrzyłem mu w oczy, aby nie miał wątpliwości. – Tylko ja... nie robiłem tego i... boję się. – przyłożył mi palec do ust.

- Poczekamy z tym. To nie jest najważniejsze.

- A co jest?

- To, że cię kocham.

Wstrzymałem oddech, a po chwili wypuściłem powoli powietrze.

- Składasz mi deklaracje...

- Bez pokrycia? Bez odwzajemnienia? – tym razem to on zastygł w bezruchu.

- Nie, głupku. – prychnąłem zły. – Czy wysłuchasz mojej? Nie robiłem tego z Miku. Wolałem poczekać. Teraz też chcę. Po prostu... musimy się lepiej poznać. Reszta pójdzie z czasem, ale wiem jedno. – pogłaskałem jego policzek. – Czuję do ciebie coś niezwykłego i...

- Ja nie mogę! Wykrztuś to z siebie!

- K-Kocham cię. – przylgnąłem do niego. Usłyszałem westchnięcie ulgi, więc pocałowałem go w szyję. Przez ten ruch, moje kolano wśliznęło się między nogi chłopaka, a ja wyczułem, jak coś sporych rozmiarów, wbija mi się w udo. Wiedziałem, że Reita tego chce, lecz szanuje moją decyzję. Dyskretnie zerknąłem na jego twarz. Była spięta i wykrzywiona w grymasie bólu. Poruszyłem lekko nogą, a cierpiętniczy uśmiech powiększył się. Nie chciałem, by było mu źle, a wiedziałem, że ten rodzaj bólu jest nieznośny. Niepewnie położyłem rękę na jego gorącej męskości i przesunąłem ją o kilka centymetrów. Usłyszałem świst wciąganego powietrza.

- Tylko dotyki. – zastrzegłem. Zacząłem poruszać dłonią w górę i dół, by z nieporadnych, przeistoczyć je w doskonalsze, precyzyjne. Oddech Akiry był urywany, a jego ciało drżało, oznajmiając mi, że właściciel zaraz dojdzie. Blondyn maltretował swoje wargi i opadł na plecy, by było mi wygodniej. Zawisnąłem nad nim i wyswobodziłem usteczka z uścisku zębów. Ręce schodziły na uda, podbrzusze i męskość, sprawnie ją pieszcząc. W chwilę potem Suzuki jęknął i wygiął się w łuk. Zabrałem ręce i przyjrzałem się temu, co ta piękna osoba zrodziła. Biały, lepki płyn, oblepił mi palce. Niepewnie liznąłem ciecz, z zadowoleniem stwierdzając, że nie jest taka zła.

- Zbok. – Reita zaśmiał się, patrząc na mnie. – Teraz i ciebie trzeba zadowolić. – spojrzałem w dół i zarumieniłem się.

Nim się spostrzegłem, leżałem z powrotem na plecach , a Akira siedział na mych udach.

- Spokojnie, tym razem ja sobie pocierpię.

- Ale będzie boleć.

- Dam radę. – uniósł się i nabił na mnie. W połowie zatrzymał się, sycząc. Chcąc ukrócić męki, usiadł szybko, biorąc ból na raz. Wrzasnął niepohamowanie, a w oczach zaszkliły mu łzy. – Dam radę. – powtórzył, wiercąc się. Już ten ruch wywołał u mnie dreszcze, a co będzie dalej? Nie wiedziałem, że ciało Reity może aż tak na mnie działać. Ugiąłem nogi w kolanach, zapewniając mu podparcie. On zaczął się powoli unosić i opadać, a ja wzdychałem z rozkoszy. Był ciasny, bardzo. Od kilku chwil bawił się mną, co rusz zwalniając. Złapałem go za biodra i gdy wykonał ruch w górę, prawie ze mnie wychodząc, ja cofnąłem się niżej, zagłębiając w materac łóżka, by nabrać rozpędu i wystrzelić do przodu, a jego dociskając do siebie. Powtórzyłem to dwukrotnie, doprowadzając nas do spełnienia. Byliśmy wyczerpani, brudni i spoceni, ale cholernie szczęśliwi.

Akira wyszedł ze mnie i padł obok.

- Jutro nie usiądę. – zachichotał. – Musimy to szybko powtórzyć.

- Uhmm. – mruknąłem sennie -  Po jednym jeszcze piszczysz z bólu, a kolejnych ci się zachciewa. – ziewnąłem, przymykając oczy.

Chłopak natychmiast obrócił się do mnie. Sięgnął gdzieś w przestrzeń, trzaskając, jak się okazało, drzwiami balkonowymi. Usłyszałem specyficzne kliknięcie i uśmiechnąłem się do siebie. Jeżeli mocno popchnie się te drzwi, specjalny zatrzask spowoduje ich zamknięcie. Ot wygoda i moje lenistwo.

- To też ci powiedziałem? – zaśmiałem się, słysząc potwierdzenie. Przytuliłem się do niego i zacząłem bawić kilkoma kręconymi, białymi włoskami na klatce piersiowej Akiry, który skądś skombinował koc i nas okrył, abyśmy się nie przeziębili. Sporo zimnego powietrza dostało się do pokoju, lecz ja tego nie odczuwałem. Mocno otulony ramionami Reity, zacząłem usypiać. Jego nos i usta igrały z moimi włosami, a żar naszych serc, rozgrzewał pomieszczenie do czerwoności.

- Ai shiteru.  – z tymi słowami na ustach, zasnąłem. Zdążyłem jeszcze tylko usłyszeć identyczne wyznanie od osoby, którą naprawdę pokochałem, ponad wszystko. Może inaczej. Nareszcie przejrzałem na oczy i zobaczyłem obok siebie diament, już oszlifowany. Bez żadnej skazy.

Tak było wczoraj. Dziś obudziłem się, czując coś mokrego na policzku. Odsunąłem się od mięciutkiego ciałka.

- Dzień dobry dzidziusiu. Kupić ci śliniaczek? – Reita przywitał mnie niezwykle ciekawie. – Muszę się zdezynfekować.

- Czyżbyś nie ufał moim zarazkom? Swoim nie robią krzywdy. – parsknąłem. Obróciłem się na plecy, ziewnąłem potężnie i przeciągnąłem się. Poczułem jak palce blondyna kreślą szlaczki na odsłoniętym obojczyku, więc spojrzałem na niego. Leżał na boku, opierając się na prawej ręce i lustrował moją twarz.

- Co się tak gapisz? – odwróciłem wzrok, zawstydzony. Akira chwycił mój podbródek i zmusił do zagłębienia się w czerń tęczówek. Nie odpowiadając, przysunął się i delikatnie zaczął całować me usta. Był w tych poczynaniach tak czuły, iż bałem się odwzajemnić, aby nie zepsuć tej chwili.

- Pójdę się umyć, a później zrobię śniadanie. Rodzice chyba się nie pogniewają, jak im pobuszuję w kuchni. Chyba, że nadal nic nie będzie w lodówce. Na wszelki wypadek wziąłem wczoraj klika kanapek. – jęknąłem, czując brak jego ciepłych warg. On uśmiechnął się i ucałowawszy moją dłoń, wstał i ruszył w kierunku toalety, niknąć za drzwiami i czasami posykując. Na co mu były takie wczorajsze poświęcenia? Mimowolnie oblałem się rumieńcem, przypominając sobie tamto, jakże przyjemnie wydarzenie.

Po dziesięciu minutach Reita wyszedł z łazienki, a ja wyswobodziłem się z koca i klepiąc w tyłek ubierającego się blondyna, uciekłem do pomieszczenia, które przed chwilą opuścił. Usłyszałem tylko: „Jak wyjdziesz, to ja się odpłacę”, a później bezczelnie zacząłem spuszczać wodę do wanny, w której obecnie siedzę od trzech, czy czterech godzin.

- Bou? Wszystko w porządku? – zapytał mnie przed chwilą.

- Tak. Piszę pamiętnik.

- Już myślałem, że zwiałeś przez okno. – jestem pewien, że usłyszałem westchnięcie ulgi. Nie miał jeszcze stu procentowej pewności, czy jestem z nim na serio.

- To raczej ty powinieneś uciekać, ale tak łatwo się mnie nie pozbędziesz. – burknąłem rozeźlony.

- Musze kiedyś buchnąć ci ten zeszycik i poczytać, co ty tam tak bazgrzesz.

- Niedoczekanie! – zaśmiałem się z lekka nutą przerażenia.

- Dziubuś, złość piękności szkodzi. Wyłaź z tej wody. Masz teraz z pewnością bardzo rozmiękłą skórę. Chcesz wyglądać jak ten pies z reklamy o zmarszczkach?

O! Trafił. Tym mnie przekonał do wyjścia.

- Woda była zimna, to dlatego wyszedłem. – mruknąłem, stając nago obok łóżka i dopisując rozmowę miedzy nami, w notesie.

- Doprawdy? – zaśmiał się złowrogo i objął mnie w talii, całując po łopatkach. – Kocham cię, tak bardzo cię kocham.

- Ja ciebie też kocham, głuptasie i nigdy nie myśl, że będzie inaczej.

- Skąd ta pewność? – spoważniał. – Może znajdziesz sobie kogoś lepszego.

- Nie znajdę, bo już mam przy sobie osobę, która jest dla mnie całym światem. W dodatku mam zapisane każde moje i twoje „kocham cię’ w tym zeszycie, więc jakby coś, to masz zapewnienie. Mam się urżnąć w paluch, zapieczetować to krwią i doraźnie potwierdzić? – zerknął mi przez ramię, a ja mu pokazałem powyższy lepszy fragment.

- Eee tam. Zeszyt.

- Na murze mam napisać?

Chyba na tym skończę, bo coś mi się wydaje, że ten osioł uważa się za kogoś niegodnego mnie. Rozum postradał? Ktoś mu musiał do tej opaski czegoś dodać. Przecież to on powinien mnie unikać, bo kim ja jestem? Ech,co za kochany ślimoczek.

2007-06-26 18:42:29

Trochę minęło od ostatniego wpisu. Chłopaki z An Cafe byli zachwyceni tym, że odrodziłem się na nowo. Strasznie ich ciekawiło, jak do tego doszło. Oczywiście nie byłbym sobą, gdybym nie rozegrał tego, według własnego uznania. Zebrałem wszystkich w moim domu, Suzukiego sadowiąc na dywanie, obok mnie.

Trójka przyjaciół siedziała na łóżku. Opowiedziałem im o powodzie, dla którego odszedłem z zespołu. Wyzwali mnie porządnie, ale ulegli, widząc moje kocie oczka, patrzące na nich ze szczerą pokorą.

- Nikt mnie nie kocha. Wszyscy na mnie krzyczą.

- Jak to? My cię Kochamy. – Miku objął ramieniem Terukiego i zaśmiał się.

- Jestem taki mało ważny, nieistotny.

- Przestań! – oho! Przedstawienie czas zacząć.

- Widzisz? Ja się z tobą muszę użerać już od miesiąca. Ciągle gadasz od rzeczy, że nie zasługujesz na mnie, Reita. – wybuchnąłem. To naprawdę było irytujące, gdy ktoś mi bliski, tak bardzo w siebie nie wierzył. – Czy ty nie widzisz, jak źle ci się trafiło? Kim ja na tym świecie jestem? Nawet nie wiesz, jak często dziękuję niebiosom, że mi ciebie zesłały!

- Bou... – szepnął zaskoczony. – Naprawdę, jesteś wspaniały. Nie waż się w to wątpić.

- A TY? – przygryzłem wargę, aby się nie rozpłakać. Zawsze byłem bardzo wrażliwy i czuły na to, co ktoś o mnie myśli.

On pochylił się z gracją i przylgnął do mych ust, obdarowując je najsłodszym pocałunkiem, jaki kiedykolwiek od niego dostałem. Był niesamowity.

- Przepraszam. Już nie będę, chociaż czuję, że nie jestem ciebie godzi... – przyłożyłem mu palec do ust. Nie zapomnę do końca moich dni, tego, co mu wtedy powiedziałem.

- Ja ciebie tym bardziej, ale nigdy, przenigdy nie chciałbym kogoś innego niż ty, kotku. – chłopak zarumienił się mocno, zamrugał powiekami i spuścił wzrok.

- Coś ty. – burknął.

Ja tymczasem rzuciłem się na niego i zacząłem łaskotać.

- Uśmiechnij się. – chichotałem, wbijając mu palce w erogenne miejsca na jego ciele.

- B...Bou, weź zejdź. Zaraz...popuszczę. – kulił się i...

18:58:38

Cześć ;P Zaiwaniałem dziubkowi zeszyt i zamknąłem się w łazience. Muszę sobie poczytać wcześniejsze wpisy. On zawsze chowa te swoje notatki i nie mogę ich znaleźć, więc gdy nadarzyła się okazja, podwędziłem je. Uno momento, zaraz coś dopiszę.

19:10:05

Heh. Moje głupiutkie, blondwłose chłopczątko. Napisał samą prawdę, poza niektórymi szczegółami. Kiedy leżeliśmy na łóżku u niego, on przez sen jęczał moje imię. Co prawda jego rodziców nie było w domu, ale kiedyś musieli się zjawić. Matka Bou wparowała około ósmej rano, do pokoju, w którym byliśmy i zamarła w pół kroku. Spojrzałem na nią i pomachałem jej, z uśmiechem. Byłem niemal pewien, że doprowadzę ją do zawału, lecz ona wyprostowała się i wbiła we mnie ostre spojrzenie. Natychmiast spoważniałem, przygarnąłem do siebie wątłe ciałko i zmrużyłem oczy. Chłopak mruknął coś, a ja odchyliłem głowę, by zobaczyć jego twarzyczkę, dziwnie zarumienioną. Ucałowałem go w czoło i ponownie skupiłem się na kobiecie. Widać było szok wymalowany na jej twarzy, ale kto by go nie miał? Obcy facet w jej domu, na dodatek nagi, właśnie harcuje z jej synem. Serce waliło mi w piersi, ale nie dałem tego po sobie poznać. Nagle Bou przerzucił nogę na moje udo, zarazem odsłaniając część moich tyłów.

- Truskawkowe. – mruknął.

Chciało mi się śmiać, ale powstrzymałem się. Łezki rozbawienia nagromadziły mi się w kącikach oczu. Hamując rechot, spojrzałem na kobietę. Przysłaniała dłonią usta, nie pozwalając, aby chichot był głośny. Po chwili westchnęła ciężej i posłała mi subtelny uśmiech. Machnęła ręką i podeszła do drzwi.

- Przynajmniej masz poczucie humoru i zgrabny tyłeczek. – puściła mi oko, a ja zawstydziłem się, wprawiając ją zapewne w doskonały nastrój. – Nareszcie Bou, nareszcie. – szepnęła, wychodząc.

Na rodzinie też odbił się smutny stan blondynka? Ech, głupiutki.

- Nie udawaj, że śpisz. – zatopiłem się w granatowych tęczówkach, które były lekko uchylone.

- Skąd wiedziałeś?

- Rumieniłeś się. Istnieją dwa powody, dla których mogłeś to robić. Jeden z nich jest taki, że ci się śniłem. Drugi, bardziej prawdopodobny, że peszyła cię nagość naszych ciał. To z truskawkami mogło zmylić, ale trząsłeś się jak osika. Boisz się rodziców?

- Jestem z dobrego domu i mogę robić, co chcę, ale do przesady. Kiecki jakoś przeżyli. Ciekawe jak zareagują na to.

- Twoja mama mnie polubiła. Ma gust. – delikatnie odsunąłem koc, ukazując mu uda.

- Pff, to się z nią ożeń!

- Zgłupiałeś? Byłbyś moim przyszywanym synem. Wybacz, ale do ciebie wolę dobierać się legalnie, słońce. – prychnął zabawnie, a później ułożył usta w podkówkę. – Moje ty kochane dziecko. Dać ci lizaczka? – oczy mu zabłysnęły.

- Będzie truskawkowy? – zaśmiałem się i wplotłem palce w swoje włosy, patrząc na niego z góry.

- Co ja z tobą mam? – wyszczerzył się, a ja wybuchnąłem gromkim śmiechem. Strasznie kocham tego wariata.

Od tamtego momentu mieliśmy swój pierwszy raz. Był on delikatny, czasami stanowczy, stosunkowo długi i, co najważniejsze, pełen wrażeń, spełnienia, emocji oraz stuprocentowego oddania. Krzyczeliśmy swoje imiona...no dobra, ja krzyczałem, a Bou wzdychał i na koniec wydusił z siebie na wydechu „Reita...ah...!”. Ha! Jakie to było „Reita...ah...!”! Miodzio! Żałuj zeszycie, że możesz jedynie przechowywać na kartkach wyrazy, a nie odczuwać i słyszeć dogłębnego jęku z tych cudownych usteczek. Wręcz nie mogę ogarnąć, jak świetne to było i do tej pory, na samą myśl, czuję podniecenie. Jeżeli ktoś bierze używki, to niech się przerzuci na seks, bo to jest nieziemskie uczucie. W dodatku jest tańsze i mniej szkodliwe. Po prostu się odlatuje.

Co jeszcze chciałem dodać? Ah, no tak! Dwudziestego pierwszego najpierw było spotkanie z mamą Bou, a dopiero później wstaliśmy na śniadanie. Jakie to blondwłose jest wstydliwe! Jednak podczas tej nocy... Nie zdradzę szczegółów, gdyż jest to zbyt intymne. Zachowam to dla mojej wiadomości. Po co ktoś to ma czytać? Jak chce, to niech wpadnie do domu Bou i nagra sobie całkiem niezły filmik. Jestem pewien, że takich przeżyć, jak z nami, nie zobaczy w jakimkolwiek XXX. Bynajmniej, nie będę się zwierzał, bo tego słowa nie są w stanie opisać. W dodatku to był pierwszy raz blondynka, więc tym bardziej nie chcę go zawstydzać.

Oho! Dziubuś chce się dobrać do drzwi.

- Wyłaź i oddawaj zeszyt!

- Ale mnie się tak fajnie pisze. – zaskomlałem.

Przez chwilę zapanowała cisza, którą przerwał krzyk, gotowy pobudzić okoliczne umarlaki i wampiry.

- Co!? Piszesz w moim pamiętniku?

- W naszym. – szepnąłem niepewnie.

- Wyjdź, proszę. – powiedział łagodniej i jakoś tak, niepokojąco przymilnie.

- Nic mi nie zrobisz?

- Z ręką na sercu. Obiecuję. – mam to na piśmie!

19:55:03

 Czy on jest mądry? Zabierać mi zeszyt. Też coś! Po co pisał o tamtym zdarzeniu z mamą? Niech mu już będzie.

Chłopaki z zespołu już dawno wyszli. Miku mówił coś o zastawieniu nas samych...ciekawe czemu?

- Reita. – szepnąłem, czytając fragment o tym, że nie napisze o naszym stosunku.

- Co? – chlipnął, przecierając łzy, wierzchem dłoni. – Obiecałeś, że nic mi nie zrobisz. Mam to udokumentowane w zeszycie.

- A nie było fajnie? – wygląda teraz uroczo, niewinnie i tak mizernie, że mam ochotę go przytulić. Jak go tu nie kochać? Dzięki niemu mam rozrywkę. To taka śmieszna maskotka. – Nie płacz słonko. Dziękuje, że nie napisałeś o tamtym Sam Wiesz Czym. – uśmiechnąłem się czule, a on skinął głową.

- Podasz mi zeszyt, Lordzie Voldemorcie? – siąknął, a ja spojrzałem na niego z politowaniem.

20:08:26

Gdy wyszedłem, od dopadł mnie, wyrwał z ręki pamiętnik z ręki i przywiązał sznurówkami do grzejnika. Następnie odpiął mi zamek spodni i zaczął pieścić moją męskość. Myślałem, że będzie mnie chciał ukarać za kradzież, a tu takie rzeczy! Jak wiele się pomyliłem! Gdy już miałem dojść, on przerwał. Odczekawszy chwilę, ponowił czynność i tak kilka razy. Nawet gdy pisał, lewą ręką maltretował mnie w ten sposób. Nie mogłem sam uwieńczyć dzieła, bo mam związane nadgarstki! Z bólu aż płaczę. Teraz pilnuje mnie, żebym przypadkiem sobie nie pomógł dojść. Lewą łapkę mam nadal uwięzioną, a prawą piszę. To nie fair! Niedobry Bou!

20:16:44

Bou: Zabrałem mu notes, bo zaczął szlochać. Nie no, nie chcę go ranić. To miała być mała kara, a on tak przeżywa. Może faktycznie trochę przesadziłem?

Reita: Tak!

Bou: Fajny środek do porozumiewania się.

Reita: Niczym skłócone małżeństwo. Mamy inne poglądy. Ty lubisz mnie maltretować, a ja słyszeć twoje jęki spełnienia. Zaraz zejdę, jak mi nie zrobisz dobrze.

Bou: Reita!!!

Reita: No, co? Jesteśmy różni.

Bou: To dobrze?

Reita: Pewnie! Przecież przeciwieństwa się przyciągają.

20:23:57

Bou: Dobra. Odwiążę go. Nie będę taki. W końcu mam zamiar z nim być do końca swych dni. Dokładnie. To on daje mi tą moc do dalszego działa, co mnie napędza. Co ja bym dał, aby on chciał ze mną być tak długo, jak ja chcę. Kocham go miłością bezwarunkową. Dzięki niemu, mniej klnę. Założyliśmy słoiczek, do którego wrzucałem kasę za każdy brzydki wyraz i uzbierało się jej tyle, że kupiłem nowe łóżko do pokoju i dziwne zabaweczki do nocnych harców. Starczyło jeszcze na trzy kilogramy truskawek i winogron. Jak ja mu się za to wszystko odwdzięczę? Może wrócę do zespołu? Chociaż nie widzą mi się tak częste rozstania z Akirą.

Reita: Już to zrobiłeś. Kochasz mnie. Jak przestaniemy palić, to nacieszymy się sobą dłużej. Co się tak dziwnie patrzysz?

Bou: Normalnie się patrzę.

Reita: Wzruszyłeś się kotku? Chodź tu do wujka Suzukiego. On zaleczy wszystkie twoje smutki.

Bou: Baka! Wolę „męża”, niż „wujka”.

Reita: Wyjedziemy do Holandii?

Bou: Tak. Uzbieramy z niepalenia.

Reita: Dobra! Bouś? Weź mnie rozwiąż.

20:38:30

Bou: Z mojego przysłowia nici. Szlag je trafił. Podobieństwa się przyciągają? Nie w naszym przypadku, na szczęście. Trzeba się uważnie rozglądać, aby zauważyć tak oczywiste rzeczy. Przecież gdybym nie poznał Reity, to nie wiem, co by teraz ze mną się działo, a tak mam najwspanialszego faceta, przy sobie. Zazdrośćcie! Ha!

Reita: Nie podlizuj się, bo kara za znęcania się nade mną i tak cię nie ominie. Mocy potężnego Władcy Masochizmu, działaj!

20:48:44

Bou: Jakie to dziecko jest zboczone! Wymyślił nową pozycję „na koguta”. Dość, że on ciężki jest, to znowu zrobił ze mnie babę!

Raita: Kura to nie baba.

Bou: A co? Może facet?

Reita: Czepiasz się szczegółów.

Bou: Trzeba było powiedzieć, że chcesz mnie tylko „zapylić”!

Reita: Tu cię boli. Marzy cię powtórka z rozrywki, z twojego pierwszego razu? Ok. – zachichotałem złowrogo. – W takim razie radzę wam, którzy to czytacie, pospieszyć się. Chociaż...mam ochotę bardzo długo męczyć tego aniołka. Zdążycie przylecieć do Japonii i dotrzeć pod ten dom, załapując się na końcówkę.

Bou: Jesteś zboczony.

Reita: I nieobliczalny.

Bou: Za to cię kocham.

Reita: Ja ciebie też, ale i tak się nie wymigasz.

Bou: Co ja z tobą mam?

Reita: Dzieci na pewno nie.

Bou: Chciałbyś?

Reita: Nie przeginaj. Nie ominie cię to.

Bou: Ratunku!!!

Reita: Krzycz, krzycz. Wprawiaj się. Już raz rak robiłeś, gdy Teruki wparował do mieszkania Miku i zastał go siedzącego w fotelu i oglądającego mecz w telewizji. Później miałeś niezłe jazdy z tym twoim perkusistą. Zabawa była przednia, tak patrząc na ciebie, uciekającego przed wyższym chłopakiem, który dawał ci fory, a później wyczochrał, aż miło. Miałeś nieziemsko rozkopane włosy.

Bou: Duże poświęcenie, ale chociaż są razem.

Reita: Fakt. Koniec gadania. Teraz, mój drogi, nie ma zmiłuj. Życzę wszystkim czytającym, miłej nocki w samolocie do Japonii, aby później nie przegapili kulminacyjnego momentu.

Bou: Yyyy... kto zgasił światło? Nie mogę pisać w takich warunkach! Przez szparkę tej zakochanej opaski, ledwo widzę ten zeszyt. Mamo...pomocy! Reita... Ty żartowałeś z samolotem...i  tym wszystkim. Prawda... Reita? REITA!!!

2007-06-07 3:40:17

Właścicielka:Witam. Jestem właścicielką tego notesu. Zdobyłam go uczciwą drogą. Nodobra...Reita pomógł mi go niepostrzeżenie zabrać, sprzed nosa Bou, ale on podobno nie będzie miał nic przeciwko. Nie ujawnię tego, co tu było napisane.Po prostu będę to miała na własność. Będę się tym cieszyć i czytać, kiedy tylko zapragnę.

Przepiszę to na czytelniejszy obraz, jakim może być komputerowy notatnik, aby łatwiej było mi czytać. Zapewniam, że Bou jest całkiem inny w sytuacjach nie wymagających wyraźnych dominacji, lecz w łóżku wykazuje większe...

Akemi: Cicho tam, urzędnico! Jam haker, który ukróci twoje nędzne wywody! Notatnik? Super! Nie mato jak kopiowanie i umieszczanie w Internecie! Co do słów Reity, to zgodzę się z nim. Mimo siedmiogodzinnej różnicy czasu, udało mi się dotrzeć na czas.Pewnie jesteście ciekawi tego, co tam się wyprawiało. Działo się, ojj działo!Niestety nie miałam ze sobą kamery. Pozwolę sobie przytoczyć dosyć sławny tekst, zmieniony na moje potrzeby.

Ja tam byłam, trochę świata zwiedziłam. A co widziałam i słyszałam, w swej pamięci umieściłam.     

KONIEC  (Jestem straszna, wiem xD Nyappy xD

Akemi (22:50)