X Szkolna gra - Przeszłość.

27 lutego 2009

 

Targowski spuścił głowę, a Czarek wpatrywał się w niego, pojękując z bólu i trzymając się za brzuch.

Chłopiec nie mógł się przemóc. Ściskało go w gardle. Szatyn dostrzegł, jak mocno tamten bija sobie palce w uda. Wiedział, że to będzie trudne dla blondyna, więc nie ponaglał go.

Położył mu dłoń na głowie, jednocześnie gładząc błyszczące włosy.

Sylwek spojrzał na niego. Przylgnął policzkiem do jego kolan, uspokajając się odrobinę i zaczął opowieść.

Dwa lata temu brat Pawła, oraz blondyn, bardzo się lubili. Uwielbiali spędzać czas w swoim towarzystwie. Broili, śmiali się i wychodzili razem. Jednak trzeba dodać, iż ten pierwszy był bardzo zaborczy względem Sylwka. Chciał go mieć na własność, tylko z nim się bawić, imprezować. Przez taki tok myślenia, rozstali się. Młody Kowalik nie mógł tego przeboleć. Starał się jak mógł i w końcu odzyskał zaufanie Targowskiego, ponowną przyjaźń przeradzającą się w coś więcej. Gdy wszystko wyglądało na poukładane, w ich życiu pojawił się Kuba.

Przystojny czternastolatek zauroczony Sylwkiem, ponownie zaczął odstawiać sceny zazdrości.

Takie coś mogło doprowadzić tylko do jednego. I rzeczywiście. Pewnego dnia zdarzył się tragiczny w skutkach, wypadek. Podczas kłótni Nazimka i Rafała, brata Pawła, ten drugi bardzo obraził Jakuba.Powiedział, że jest zwykłym kłamcą i oszustem, a w dodatku specjalnie chce owinąć sobie wokół palca „jego” Sylwka, a tak naprawdę ma ochotę na niego,Rafała, tylko, że wie, iż nie ma u niego szans. Któż by się mu mógł nie oprzeć? Oczywiście Jakub nie pozostawał dłużny. Wyśmiał go i wykrzyczał prosto w twarz,co o nim myśli. Od słowa do słowa Kowalik zbliżał się coraz bliżej do chłopca,aż w końcu chwycił go za łokieć i stwierdził, że tacy „ostrzy i gorący” bardzo go podniecają i od czasu do czasu przyda mi się taki „towar”. Przewrócił Nazimka na ziemię i skrzywdził.

Gdy skończył i się podniósł, zobaczył zapłakanego Sylwka.

- Jak mogłeś? – wyszeptał niebieskooki.

Po chwili przyjechało pogotowie i zabrało Kubę. Chłopiec leczył swą psychikę przez rok, aż w końcu wyzdrowiał. Targowski nigdy nie wybaczył tego Rafałowi. Gdy ten powiedział, że „nic takiego się nie stało”, chłopiec rzucił się na niego z pięściami. Pokrwawiony Kowalik przyszedł do domu…

*~~*o*~~*

- … i o wszystkim dowiedział się Paweł. Wtedy był po mojej stronie, lecz zmieniło się to, gdy – zaciął się – gdy... – Sylwek zadrżał.

Zaniepokojony Czarek chwycił go za podbródek, zmuszając do spojrzenia mu się w oczy. Tamten przygryzał wargę, nie mogąc przeciwstawić się maleńkim, strumykom spływającym swobodnie po jego policzkach.

- Co się stało?

- No bo…Rafał, on. – westchnął głośniej – on popełnił samobójstwo! – wydusił z siebie, od razu wtulając się lekko w brzuch Głogowskiego i wdychając jego zapach.

Szatyn otworzył szeroko oczy.

- Boże – jęknął. – Co ja mam z tym wspólnego? Dlaczego on uwziął się na mnie?

- Paweł chce się zemścić. Powiedział mi, że tego, kogo pokocham, on zniszczy psychicznie, tak jak rzekomo ja jego brata.

- Tym bardziej nie wiem, dlaczego ja jestem w to zamieszany. Przecież Ty mnie nie...

- Kocham Cię od Twojego pierwszego wejścia do klasy. –przerwał Czarkowi. – Kowalik zauważył, że patrzę na Ciebie i widziałeś tego skutki. Ponadto nie chcę by stała Ci się krzywda. Jakby coś Ci się stało to ja – zdziwiło go ciche westchnięcie przyjaciela. Spojrzał w górę i dostrzegł zarumienione policzki i iskierki w piwnych oczach.

- Cza…

Wzruszony Głogowski patrzył z pełnym oddaniem i wiernością na blondyna.

- Powtórz to.

Niebieskooki zmarszczył brwi. Dopiero po chwili pojął, o co chodziło.

- Kocham Cię, głuptasie.

Czarek nie zważając na ból, ukląkł przed nim i przełamując nieśmiałość, pocałował go delikatnie.

- Sylwku? – zapytał później. – Pamiętasz jak na dyskotece zachowałem się jak kretyn? Przepraszam za to.

- Nie masz za co, naprawdę. Jednak odnoszę wrażenie, że nie to chciałeś powiedzieć. – uśmiechnął się do niego, splatając swoje, z jego dłońmi.

- U-um. – spuścił głowę. – Co Ci się przypomniało, gdy wtedy w klasie tuliłem się do Ciebie?

- Nie chciałbyś wiedzieć. – tamten mruknął smutno. –Bynajmniej jeszcze nie teraz.

Szatyn troszkę poweselał. Jak do tej pory, blondyn nigdy nie obiecał, że wyjawi mu rąbek swojego życia. Coś jeszcze nie dawało mu spokoju.

- Dlaczego Kuba nie jest z Tobą?

- Brawo za układanie faktów – poczochrał mu włosy. – Nie jest, gdyż ja go nie kocham. To on coś do mnie czuł, lecz wiedział, że najlepsze, co mogłem mu dać to przyjaźń i jak widać, jemu to pasuje.

Dziecinna twarz niczym anielska, wpatrywała się z powagą w Sylwka.

Tym razem to starszy zapragnął pieszczot. Muskał wargami po szyi chłopca, który coraz głośniej jęczał z doznawanej przyjemności. Dotykał ramion, ud, klatki piersiowej. Wąchał przyjemny zapach szatyna, prawdopodobnie jabłkowego żelu. Położył prawą rękę na biodrze Czarka, a lewą wplątał w kosmyki brązowych włosów.

Po chwili wpił się w jego usta i delektował słodkim smakiem.

- Wisienki – zamruczał, na powrót przylegając do perłowych warg.

Niestety wykonał jeden nieostrożny ruch. Prawa ręka osunęła się w stronę podbrzusza.

Głogowski przestał jęczeć i poruszać się w sposób, jakim kierowały go doznania.

Dopiero po jakimś czasie Sylwek zauważył, że coś jest nie tak. Pół przytomny z emocji, spojrzał na szatyna. Zauważył w jego oczach gromadzące się łzy.

- Hej, co Ci jest?

- Weź rękę. – nieskazitelny głos zadrżał wyraźnie,wypowiadając te słowa.

Targowski odsunął się zdziwiony takim zachowaniem.

- Wybacz mi, wybacz! – piwnooki usiadł na stopach, nie hamując płaczu. – Ja po prostu wciąż pamiętam, co mi zrobił Paweł. Jak bardzo boli mnie dusza i... – wbił wzrok w pasek od spodni.

W Sylwestrze zawrzało.

- Co on Ci jeszcze zrobił? – zero reakcji. – No co?!

- Ściskał, bił. – zakrztusił się łzami i zgarbił.

- Cii, ze mną możesz czuć się bezpieczny. Od teraz. –przytuli go opiekuńczo. – Nie zawsze mogę być z Tobą, dlatego nauczę Cię kilku chwytów, jeżeli chcesz.

Tamten skinął głową, mocniej przylegając do niego ciałem.

Akemi (14:51)